Αυτό το post το γράφω επηρεασμένη από ένα πολύ πρόσφατο ατυχές συμβάν... ένα θάνατο! Δεν θα σταθώ πολύ στο γεγονός λίγο πολύ όσοι σπουδάζουμε στο Ρέθυμνο ξέρουμε ακριβώς πως αυτό το ατύχημα επηρέασε ολόκληρη την πόλη μας και την πανεπιστημιακή κοινότητα. Από το πρωί που ξύπνησα διάβαζα για το γεγονός αλλά και το απόγευμα σε βόλτες και συζητήσεις που έκανα με φίλους και συμφοιτητές κέντρο της συζήτησης ήταν το ατύχημα. Η ατμόσφαιρα βαριά και όλοι σοκαρισμένοι μιας και κάποιοι τους γνωρίζαμε και κάποιοι άλλοι -όπως εγώ- τους μάθαμε από τα λόγια των γνωστών. Μετά που εξαντλήσαμε το θέμα και όσα ξέραμε, πέφτει η γνωστή σιωπή. Αυτή η σιωπή που βυθίζεται καθένας στη σκέψη του και ταυτόχρονα όλοι μαζί σιωπηλά ξεκινάμε τις φιλοσοφίες για τη ζωή. Εκεί, σε κάτι τέτοιες στιγμές αρχίζεις και εκτιμάς τα πάντα γύρω σου και αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλοι πολύ κάθε πρωί ξυπνάμε και καταριόμαστε την ώρα και τη στιγμή που σηκωθήκαμε για να πάμε στις δουλειές και στα μαθήματα μας. Βρίζουμε γιατί η ρουτίνα μας έχει φάει και πως πάλι θα δούμε το αντιπαθητικό πρόσωπο του αφεντικού-συναδέλφου ή συμφοιτητή μας. Μερικοί παραπονιούνται για τα συζυγικά καθήκοντά τους και πως θα κάνανε τα πάντα για ξεφύγουν από μια κατάσταση στην οποία έχουν εγκλωβιστεί. Αρκετοί από εμάς κοιτάμε με περιφρόνηση και ζήλια ζευγάρια τα οποία είναι ερωτευμένα και αγαπημένα και πολλοί θα πέθαιναν να είναι στη θέση τους. Άλλοι πάλι, κάθονται και σκέφτονται ότι μακάρι να ήταν στη θέση κάποιου άλλου ή να του έμοιαζαν διότι δεν είναι ευχαριστημένη με τη ζωή τους. Όμως το χειρότερο απ'όλα είναι ότι πλέον δεν ρισκάρουμε και δεν κυνηγάμε τα όνειρα μας σκεπτόμενοι τι θα πει ο κόσμος. Ε! λοιπόν, φτάνει! Η ζωή για ακόμα μια φορά μας απέδειξε ότι είναι μικρή και πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την κάθε μέρα στο έπακρο. Οι ευκαιρίες είναι λίγες και εμείς φτερό στον άνεμο. Ήρθε η μέρα ο καθένας να αδράξει την ημέρα για το δικό του καλό. Κυνηγήστε τα όνειρα σας στο έπακρο και δουλέψτε σκληρά και χωρίς γκρίνια για τους προσωπικούς σας στόχους. Είναι καιρός επιτέλους να κάνετε τα μαθήματα χορού, θεάτρου ή φωνητικής που επιθυμούσατε τόσο καιρό σκεπτόμενοι την αρνητική γνώμη του κόσμου. Ξυπνήστε το πρωί και χαμογελάστε και σίγουρα τα όσα θα μισείτε θα περάσουν απαρατήρητα που στο τέλος της μέρας θα έχετε τις όμορφες αναμνήσεις μιας δημιουργικής μέρας. Και τι καλύτερο από μια δημιουργική μέρα; Μια μέρα στην οποία ξέρεις ότι έχεις κάνει πράγματα τόσο για τον εαυτό σου όσο και για τους άλλους. Κυνηγήστε τον έρωτα και φτάσετε ακόμα και στον πάτο γι'αυτόν. Έτσι θα καταρριφθεί ο εγωισμός σας και θα νιώσετε ζωντανοί άνθρωποι με συναισθήματα. Περάστε ένα βράδυ αξέχαστο με φίλους αλλά να επιστρέψετε ασφαλείς στο δρόμο, έστω και με τα πόδια, θα είστε χάλια την επόμενη μέρα αλλά τουλάχιστον θα είστε όλοι μαζί και θα δημιουργηθούν όμορφες στιγμές. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που μας έφεραν σε αυτό τον κόσμο, οι γονείς μας και που σε αυτούς χρωστάμε πάρα πολλά πράγματα και υπάρχουν στιγμές που μας φωνάζουν και ξεσπάνε πάνω μας άθελα μας. Μα όποιος φωνάζει και είναι αυστηρός με κάποιον άλλον το κάνει για να προσπαθήσει να σώσει κάτι. Εμείς λοιπόν, θυμώνουμε και ύστερα από εγωισμό και πάλι δεν εκφράζουμε την αγάπη μας φοβούμενοι ότι πάλι θα " μας τις βρέξουν". Ένα '' τι κάνεις;", ένα ''ευχαριστώ" και ένα ''σ΄'αγαπώ'' είναι αρκετά γι αυτούς. Δεν θα μακρηγορήσω άλλο, εξάλλου δεν μου αρέσουν τα μεγάλα κείμενα που κουράζουν. Tα παιδιά έφυγαν και πλέον είναι δύο άγγελοι που κοιτάνε τους δικούς τους και εμάς από ψηλά. Αυτό που έχω να πω είναι ότι κανένας μας δεν γνωρίζει τι τον περιμένει στη επόμενη στροφή, αλλά μέχρι να έρθει αυτή ας ζήσουμε στο έπακρον και ας αρπάξουμε όσο πιο πολλές ευκαιρίες μπορούμε. Μακάρι ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους! Image from the movie "The Dead Poets Society" Keep in touch!!! Sissi! XoXoXo
0 Comments
Leave a Reply. |
Sissi LallouMember of the Daily Owl. You will find me studying at University of Crete. Dancing in Bailando Fuerte. Reading in libraries. Articles
November 2016
|