Αυτό το post το γράφω επηρεασμένη από ένα πολύ πρόσφατο ατυχές συμβάν... ένα θάνατο! Δεν θα σταθώ πολύ στο γεγονός λίγο πολύ όσοι σπουδάζουμε στο Ρέθυμνο ξέρουμε ακριβώς πως αυτό το ατύχημα επηρέασε ολόκληρη την πόλη μας και την πανεπιστημιακή κοινότητα. Από το πρωί που ξύπνησα διάβαζα για το γεγονός αλλά και το απόγευμα σε βόλτες και συζητήσεις που έκανα με φίλους και συμφοιτητές κέντρο της συζήτησης ήταν το ατύχημα. Η ατμόσφαιρα βαριά και όλοι σοκαρισμένοι μιας και κάποιοι τους γνωρίζαμε και κάποιοι άλλοι -όπως εγώ- τους μάθαμε από τα λόγια των γνωστών. Μετά που εξαντλήσαμε το θέμα και όσα ξέραμε, πέφτει η γνωστή σιωπή. Αυτή η σιωπή που βυθίζεται καθένας στη σκέψη του και ταυτόχρονα όλοι μαζί σιωπηλά ξεκινάμε τις φιλοσοφίες για τη ζωή. Εκεί, σε κάτι τέτοιες στιγμές αρχίζεις και εκτιμάς τα πάντα γύρω σου και αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλοι πολύ κάθε πρωί ξυπνάμε και καταριόμαστε την ώρα και τη στιγμή που σηκωθήκαμε για να πάμε στις δουλειές και στα μαθήματα μας. Βρίζουμε γιατί η ρουτίνα μας έχει φάει και πως πάλι θα δούμε το αντιπαθητικό πρόσωπο του αφεντικού-συναδέλφου ή συμφοιτητή μας. Μερικοί παραπονιούνται για τα συζυγικά καθήκοντά τους και πως θα κάνανε τα πάντα για ξεφύγουν από μια κατάσταση στην οποία έχουν εγκλωβιστεί. Αρκετοί από εμάς κοιτάμε με περιφρόνηση και ζήλια ζευγάρια τα οποία είναι ερωτευμένα και αγαπημένα και πολλοί θα πέθαιναν να είναι στη θέση τους. Άλλοι πάλι, κάθονται και σκέφτονται ότι μακάρι να ήταν στη θέση κάποιου άλλου ή να του έμοιαζαν διότι δεν είναι ευχαριστημένη με τη ζωή τους. Όμως το χειρότερο απ'όλα είναι ότι πλέον δεν ρισκάρουμε και δεν κυνηγάμε τα όνειρα μας σκεπτόμενοι τι θα πει ο κόσμος. Ε! λοιπόν, φτάνει! Η ζωή για ακόμα μια φορά μας απέδειξε ότι είναι μικρή και πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την κάθε μέρα στο έπακρο. Οι ευκαιρίες είναι λίγες και εμείς φτερό στον άνεμο. Ήρθε η μέρα ο καθένας να αδράξει την ημέρα για το δικό του καλό. Κυνηγήστε τα όνειρα σας στο έπακρο και δουλέψτε σκληρά και χωρίς γκρίνια για τους προσωπικούς σας στόχους. Είναι καιρός επιτέλους να κάνετε τα μαθήματα χορού, θεάτρου ή φωνητικής που επιθυμούσατε τόσο καιρό σκεπτόμενοι την αρνητική γνώμη του κόσμου. Ξυπνήστε το πρωί και χαμογελάστε και σίγουρα τα όσα θα μισείτε θα περάσουν απαρατήρητα που στο τέλος της μέρας θα έχετε τις όμορφες αναμνήσεις μιας δημιουργικής μέρας. Και τι καλύτερο από μια δημιουργική μέρα; Μια μέρα στην οποία ξέρεις ότι έχεις κάνει πράγματα τόσο για τον εαυτό σου όσο και για τους άλλους. Κυνηγήστε τον έρωτα και φτάσετε ακόμα και στον πάτο γι'αυτόν. Έτσι θα καταρριφθεί ο εγωισμός σας και θα νιώσετε ζωντανοί άνθρωποι με συναισθήματα. Περάστε ένα βράδυ αξέχαστο με φίλους αλλά να επιστρέψετε ασφαλείς στο δρόμο, έστω και με τα πόδια, θα είστε χάλια την επόμενη μέρα αλλά τουλάχιστον θα είστε όλοι μαζί και θα δημιουργηθούν όμορφες στιγμές. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που μας έφεραν σε αυτό τον κόσμο, οι γονείς μας και που σε αυτούς χρωστάμε πάρα πολλά πράγματα και υπάρχουν στιγμές που μας φωνάζουν και ξεσπάνε πάνω μας άθελα μας. Μα όποιος φωνάζει και είναι αυστηρός με κάποιον άλλον το κάνει για να προσπαθήσει να σώσει κάτι. Εμείς λοιπόν, θυμώνουμε και ύστερα από εγωισμό και πάλι δεν εκφράζουμε την αγάπη μας φοβούμενοι ότι πάλι θα " μας τις βρέξουν". Ένα '' τι κάνεις;", ένα ''ευχαριστώ" και ένα ''σ΄'αγαπώ'' είναι αρκετά γι αυτούς. Δεν θα μακρηγορήσω άλλο, εξάλλου δεν μου αρέσουν τα μεγάλα κείμενα που κουράζουν. Tα παιδιά έφυγαν και πλέον είναι δύο άγγελοι που κοιτάνε τους δικούς τους και εμάς από ψηλά. Αυτό που έχω να πω είναι ότι κανένας μας δεν γνωρίζει τι τον περιμένει στη επόμενη στροφή, αλλά μέχρι να έρθει αυτή ας ζήσουμε στο έπακρον και ας αρπάξουμε όσο πιο πολλές ευκαιρίες μπορούμε. Μακάρι ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους! Image from the movie "The Dead Poets Society" Keep in touch!!! Sissi! XoXoXo
0 Comments
Miss me? Of course you did! Μεταξύ μας τώρα και εμένα μου λείψατε και το blog μου έλειψε και η Daily Owl μου έλειψε ( ευτυχώς δεν με έχουν διώξει ακόμη) αλλά αυτά συμβαίνουν όταν χορός, σχολή και παρουσίαση εργασίας πάνε μαζί.Στο σημερινό μου Post θέλω να σας πω για τις ανθρώπινες σχέσεις(φιλικές και μη) και πως εξελίσσονται με τον καιρό. Ο άνθρωπος που λέτε, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη θεωρείται "φύσει κοινωνικό ον" που σημαίνει ότι από τη φύση μας εμείς οι ίδιοι έχουμε γεννηθεί και έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία όπου εξολοκλήρου συναναστρεφόμαστε με άτομα. Αυτό θεωρείται απολύτως φυσιολογικό δεδομένου ότι η συντροφικότητα είχε ιδιαίτερη σημασία από τις πρώτες παιδικές μας ηλικίες όπου κύριος στόχος ήταν η βοήθεια του συνομηλίκου μας στο σχολείο η οποία επέφερε τη φιλία. Φυσικά αυτή η προσπάθεια δεν ήταν ποτέ μονόπλευρη πάντα και οι δύο βάζανε ένα λιθαράκι προκείμενου να μη γέρνει το κάστρο της φιλίας και εν τέλει καταρρεύσει. Οι κοινωνικές συναναστροφές είναι πολύ ωραίες και φυσικά επιφέρουν πολύ όμορφες εμπειρίες δεδομένου ότι δημιουργούνται φιλίες και οι άνθρωποι μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον.Μέσα όμως στο χάος αυτής της κοινωνίας ο άνθρωπος αλλάζει και κατά συνέπεια αλλάζει και η μορφή της σχέσης που είχε με τους άλλους πριν. Είναι το σχήμα του κύκλου το οποίο έκανε τη διαδρομή του και πλέον κλείνει έχοντας αποκομίσει αυτά που έπρεπε να αποκομιστούν από μια σχέση. Εννοείται πια κανένας από τους δύο δεν είναι το ίδιο άτομο γι'αυτό και ότι έγινε τελείωσε πια. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κατά τη διάρκεια τη ζωής μας θα γνωρίσουμε πολλά άτομα και θα πάρουμε αρκετά από αυτούς και ίσως... και τίποτα, αλλά πολλοί λίγοι θα χαρακτηριστούν ως φίλοι μας . Ναι, η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη αλλά, όταν πλέον παύει να βάζει ο ένας λίθους για να χτιστεί το κάστρο και βάζει μόνο ο άλλος όσες μονόπλευρες προσπάθειες και να γίνουν η επικοινωνία κάπου χάνεται. Και δεν είναι μόνο αυτό, όπως είχα αναφέρει σε πιο παλιό post για να είμαστε και οι ίδιοι καλά πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά και το καλύτερο είναι να διώξουν οτιδήποτε μας αναλώνει σαν ανθρώπους.Σκοπός μας σε αυτή τη ζωή είναι να εξελισσόμαστε και να πηγαίνουμε μπροστά, εξάλλου το λέει και η Δαρβινική θεωρία! Τέλος πάντων.. αυτά είχα να σας πω για σήμερα και για ακόμα μια φορά θα προσπαθήσω να γίνω πιο συνεπής στις υποχρεώσεις μου και απέναντι σε εσάς! (ελπίζω το post να μην μοιάζει με δημοσιευση στο pillowfights). Keep in touch !!!! Kisses Sissi xxxxxx<<People dance because dance can change things One move can bring people together One move can make you believe like there's something more One move can set a whole generation free>> Αυτό το πολύ πετυχημένο quote από την ταινία Step Up 3D εκφράζει απόλυτα την έννοια της τέχνης του χορού. Ο χορός, πέρα από τέχνη θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους τρόπους έκφρασης διότι το σώμα εξωτερικεύει στον κόσμο οποιοδήποτε συναίσθημα συσσωρεύεται μέσα του και μπορεί να επικοινωνήσει με ένα διαφορετικό τρόπο με τον υπόλοιπο κόσμο. "One move can bring people together. " Θέλοντας να σταθώ σε αυτή την φράση προχωράω στο δια ταύτα της υπόθεσης όπου είναι το 2nd Chania Salsa Festival. Ένα βήμα μπορεί να φέρει ανθρώπους κοντά και αυτή η φράση δεν είναι καθόλου τυχαία,καθώς μέσα από το χορό εγώ και η όμορφη παρέα που έχουμε δημιουργήσει στη σχολή χορού αποφασίσαμε να πάμε να παρακολουθήσουμε το δεύτερο festival Salsa στα Χανιά. H Salsa είναι ένα είδος χορού το οποίο δημιουργήθηκε από τους ισπανόφωνους της καραϊβικής και από τους ισπανόφωνους μετανάστες στις ΗΠΑ. Χορεύεται κυρίως σε ζευγάρια, αν και υπάρχουν σόλο φόρμες και η Ρουέδα που χορεύεται σε κύκλο όπου τα ζευγάρια ανταλλάσσουν τους παρτενέρ τους. Όλα τα παραπάνω βέβαια έχουν κύριο σκοπό μέσω του χορού ο κόσμος κάνοντας το ''πρώτο βήμα'' να έρθει ο ένας πιο κοντά με τον άλλον και να διασκεδάσει, να φλερτάρει και φυσικά να κοινωνικοποιηθεί εξού και η λέξεις social dance= κοινωνικός χορός. Αυτό το σκοπό είχε το φεστιβάλ, μέσω των workshops του χορού, τα βραδινά show και τα after latin party να έρθουμε σε επαφή με το αντικείμενο που αγαπάμε, να μάθουμε καινούριες κινήσεις από καταξιωμένους χορευτές και να επιτευχθούν νέες γνωριμίες. Τα workshops των μαθημάτων ήταν οργανωμένα έτσι ώστε να καλύπτουν όλα τα επίπεδα των χορευτών σε όλα τα είδη των social χορών ακόμα και των πιο καινούριων στο προσκήνιο. Έτσι λοιπόν, βασισμένοι στο πρόγραμμα που μας είχαν δώσει και έχοντας στο χέρι μας το βραχιολάκι του full pass, τρέχαμε από σεμινάριο σε σεμινάριο ανάλογα με τις προτιμήσεις μας ώστε να το παρακολουθήσουμε. Κάθε χορευτικό ζευγάρι που δίδασκε, έδειχνε πρώτα τα βασικά βήματα του χορού και στη συνέχεια παρουσίαζαν και μάθαιναν στους παρευρισκόμενους μια μικρή χορογραφία με στόχο τη διεκπεραίωσή της όσον το δυνατόν καλύτερα. Προσωπικά, έμαθα να χορεύω λίγο Kizomba, με ενθουσίασε η street Bachata γέλασα πολύ στο Boogaloo και στο bachata acrobatics. Το καλύτερο κομμάτι αυτών των ημερών ήταν τα βραδινά show. Όλοι στην παρέα ετοιμαζόμασταν στην τρίχα λες και πηγαίναμε σε επίδειξη μόδας στο Milano προκειμένου να τα παρακολουθήσουμε(εξάλλου ο χώρος το απαιτούσε). Χορευτές απ'όλα τα μέρη της Ελλάδας καταξιωμένοι στο χορό με διακρίσεις σε πανελλήνια και παγκόσμια πρωταθλήματα χορού παρουσίαζαν τις χορογραφίες τους στο κοινό. Πραγματικά ήταν ένα μοναδικό χορευτικό θέαμα καθώς ο χώρος του show, η οργάνωση και η παρουσίαση του από τους γνωστούς χορευτές Κίκι Κακκούλη και Στάθη Μπογδάνο το έκανε να μην ζηλέψει τίποτα από τα show που βλέπουμε στην τηλεόραση. Οι καλοδουλεμένες χορογραφίες, η ένταση του κόσμου καθώς και το πάθος για το χορό πάθιαζε τους θεατές ακόμα περισσότερο κάνοντας τους αναπόσπαστο κομμάτι του βραδινού event. Τα After Latin Party σε αυτές τις δύο διανυκτερεύσεις είχαν άρωμα Κούβας και κρατούσαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Μετά τα Show υπήρχαν τα Latin Party στα οποία επαγγελματίες χορευτές και μη (όπως εμάς) μπερδεύονταν μεταξύ τους λιώνοντας τις σόλες των παπουτσιών τους. Υπήρχαν δυο χώροι - ένας εσωτερικός όπου χόρευαν μόνο Salsa και ένας εξωτερικός μόνο για bachata - και έδιναν πάλι την ευκαιρία σε όλους να κάνουν την επιλογή τους στο χορό που προτιμούσαν. Ήταν αυτό ακριβώς που λέμε χώροι κοινωνικοποιήσης διότι όλοι έρχονταν πιο κοντά με αφορμή τον ρυθμό και τη μουσική. Σε ένα όμορφο κλίμα διασκέδασης ο κόσμος ξεχνούσε τα προβλήματα του και χόρευε σαν μην υπάρχει αύριο.Περιττό βέβαια να αναφέρω πως τρέχαμε από αίθουσα σε αίθουσα σαν τον Βέγγο με τα παπούτσια του χορού στο χέρι προκειμένου να ρουφήξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες χορευτικές εμπειρίες. Την τελευταία μέρα διοργανώθηκε ένα μεγάλο pool party με το οποίο το Chania Salsa Festival μας αποχαιρετούσε σε λάτιν ρυθμούς μέχρι την επόμενη φορά. Ήταν μια πραγματικά όμορφη εμπειρία την οποία κατά κύριο λόγο την οφείλω στη σχολή χορού μου και κατά δεύτερον στα υπέροχα παιδιά που έχω γνωρίσει και έχουμε κάνει ένα υπέροχο τρελό παρεάκι. Αν δεν ήταν αυτά τα παιδιά καθώς και η καλή διάθεση σε συνδυασμό με τη χημεία μας και την αγάπη μας για τον χορό δεν θα είχαμε περάσει τόσο όμορφα αυτές τις μέρες. Ο χορός λοιπόν δεν είναι απλά μια τέχνη αλλά μια κουλτούρα μέσω της οποίας εξευμενίζεται το πνεύμα, εκφράζεται το ανθρώπινο σώμα και απελευθερώνεται ο ανθρώπινος νους.Το σημαντικότερο όμως απ' όλα είναι ότι οι άνθρωποι βρίσκουν μια αφορμή να έρθουν πιο κοντά ξεχνώντας οποιαδήποτε διάκριση τους χωρίζει με αποτέλεσμα να συνυπάρχουν ειρηνικά γιατί όπως αναφέρει και το παραπάνω απόφθεγμα: '' Οne move can make you believe like there's something more One move can set a whole generation free." Photo Coverage _ Dance Parties in Crete, Sigma Pi, Kwstantinos Kalliotazkis for Chillin Press, aeras.gr Keep in touch! Kissess Sissi xxxxxxLets Travel to New Orleans with some jazz music! Όταν πρόκειται να γράψω για τέτοια θέματα κάθομαι αρκετές μέρες και σκέφτομαι τι πρέπει να προσέξω στη διατύπωση μου έτσι ώστε να μην υπερβώ τα όρια. Η νευρική ανορεξία είναι το τελευταίο και το χειρότερο στάδιο αλλά πριν οδηγηθεί κάποιος σε αυτήν- ή μάλλον να τον οδηγήσει ο κοινωνικός περίγυρος - έχει περάσει το στάδιο του Body Shaming. To body shaming ή αλλιώς διαπόμπευση του σώματος είναι :
15 Celebrities who fought against the body shame: |
Sissi LallouMember of the Daily Owl. You will find me studying at University of Crete. Dancing in Bailando Fuerte. Reading in libraries. Articles
November 2016
|