Αυτό το post το γράφω επηρεασμένη από ένα πολύ πρόσφατο ατυχές συμβάν... ένα θάνατο! Δεν θα σταθώ πολύ στο γεγονός λίγο πολύ όσοι σπουδάζουμε στο Ρέθυμνο ξέρουμε ακριβώς πως αυτό το ατύχημα επηρέασε ολόκληρη την πόλη μας και την πανεπιστημιακή κοινότητα. Από το πρωί που ξύπνησα διάβαζα για το γεγονός αλλά και το απόγευμα σε βόλτες και συζητήσεις που έκανα με φίλους και συμφοιτητές κέντρο της συζήτησης ήταν το ατύχημα. Η ατμόσφαιρα βαριά και όλοι σοκαρισμένοι μιας και κάποιοι τους γνωρίζαμε και κάποιοι άλλοι -όπως εγώ- τους μάθαμε από τα λόγια των γνωστών. Μετά που εξαντλήσαμε το θέμα και όσα ξέραμε, πέφτει η γνωστή σιωπή. Αυτή η σιωπή που βυθίζεται καθένας στη σκέψη του και ταυτόχρονα όλοι μαζί σιωπηλά ξεκινάμε τις φιλοσοφίες για τη ζωή. Εκεί, σε κάτι τέτοιες στιγμές αρχίζεις και εκτιμάς τα πάντα γύρω σου και αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλοι πολύ κάθε πρωί ξυπνάμε και καταριόμαστε την ώρα και τη στιγμή που σηκωθήκαμε για να πάμε στις δουλειές και στα μαθήματα μας. Βρίζουμε γιατί η ρουτίνα μας έχει φάει και πως πάλι θα δούμε το αντιπαθητικό πρόσωπο του αφεντικού-συναδέλφου ή συμφοιτητή μας. Μερικοί παραπονιούνται για τα συζυγικά καθήκοντά τους και πως θα κάνανε τα πάντα για ξεφύγουν από μια κατάσταση στην οποία έχουν εγκλωβιστεί. Αρκετοί από εμάς κοιτάμε με περιφρόνηση και ζήλια ζευγάρια τα οποία είναι ερωτευμένα και αγαπημένα και πολλοί θα πέθαιναν να είναι στη θέση τους. Άλλοι πάλι, κάθονται και σκέφτονται ότι μακάρι να ήταν στη θέση κάποιου άλλου ή να του έμοιαζαν διότι δεν είναι ευχαριστημένη με τη ζωή τους. Όμως το χειρότερο απ'όλα είναι ότι πλέον δεν ρισκάρουμε και δεν κυνηγάμε τα όνειρα μας σκεπτόμενοι τι θα πει ο κόσμος. Ε! λοιπόν, φτάνει! Η ζωή για ακόμα μια φορά μας απέδειξε ότι είναι μικρή και πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την κάθε μέρα στο έπακρο. Οι ευκαιρίες είναι λίγες και εμείς φτερό στον άνεμο. Ήρθε η μέρα ο καθένας να αδράξει την ημέρα για το δικό του καλό. Κυνηγήστε τα όνειρα σας στο έπακρο και δουλέψτε σκληρά και χωρίς γκρίνια για τους προσωπικούς σας στόχους. Είναι καιρός επιτέλους να κάνετε τα μαθήματα χορού, θεάτρου ή φωνητικής που επιθυμούσατε τόσο καιρό σκεπτόμενοι την αρνητική γνώμη του κόσμου. Ξυπνήστε το πρωί και χαμογελάστε και σίγουρα τα όσα θα μισείτε θα περάσουν απαρατήρητα που στο τέλος της μέρας θα έχετε τις όμορφες αναμνήσεις μιας δημιουργικής μέρας. Και τι καλύτερο από μια δημιουργική μέρα; Μια μέρα στην οποία ξέρεις ότι έχεις κάνει πράγματα τόσο για τον εαυτό σου όσο και για τους άλλους. Κυνηγήστε τον έρωτα και φτάσετε ακόμα και στον πάτο γι'αυτόν. Έτσι θα καταρριφθεί ο εγωισμός σας και θα νιώσετε ζωντανοί άνθρωποι με συναισθήματα. Περάστε ένα βράδυ αξέχαστο με φίλους αλλά να επιστρέψετε ασφαλείς στο δρόμο, έστω και με τα πόδια, θα είστε χάλια την επόμενη μέρα αλλά τουλάχιστον θα είστε όλοι μαζί και θα δημιουργηθούν όμορφες στιγμές. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που μας έφεραν σε αυτό τον κόσμο, οι γονείς μας και που σε αυτούς χρωστάμε πάρα πολλά πράγματα και υπάρχουν στιγμές που μας φωνάζουν και ξεσπάνε πάνω μας άθελα μας. Μα όποιος φωνάζει και είναι αυστηρός με κάποιον άλλον το κάνει για να προσπαθήσει να σώσει κάτι. Εμείς λοιπόν, θυμώνουμε και ύστερα από εγωισμό και πάλι δεν εκφράζουμε την αγάπη μας φοβούμενοι ότι πάλι θα " μας τις βρέξουν". Ένα '' τι κάνεις;", ένα ''ευχαριστώ" και ένα ''σ΄'αγαπώ'' είναι αρκετά γι αυτούς. Δεν θα μακρηγορήσω άλλο, εξάλλου δεν μου αρέσουν τα μεγάλα κείμενα που κουράζουν. Tα παιδιά έφυγαν και πλέον είναι δύο άγγελοι που κοιτάνε τους δικούς τους και εμάς από ψηλά. Αυτό που έχω να πω είναι ότι κανένας μας δεν γνωρίζει τι τον περιμένει στη επόμενη στροφή, αλλά μέχρι να έρθει αυτή ας ζήσουμε στο έπακρον και ας αρπάξουμε όσο πιο πολλές ευκαιρίες μπορούμε. Μακάρι ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους! Image from the movie "The Dead Poets Society" Keep in touch!!! Sissi! XoXoXo
0 Comments
Miss me? Of course you did! Μεταξύ μας τώρα και εμένα μου λείψατε και το blog μου έλειψε και η Daily Owl μου έλειψε ( ευτυχώς δεν με έχουν διώξει ακόμη) αλλά αυτά συμβαίνουν όταν χορός, σχολή και παρουσίαση εργασίας πάνε μαζί.Στο σημερινό μου Post θέλω να σας πω για τις ανθρώπινες σχέσεις(φιλικές και μη) και πως εξελίσσονται με τον καιρό. Ο άνθρωπος που λέτε, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη θεωρείται "φύσει κοινωνικό ον" που σημαίνει ότι από τη φύση μας εμείς οι ίδιοι έχουμε γεννηθεί και έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία όπου εξολοκλήρου συναναστρεφόμαστε με άτομα. Αυτό θεωρείται απολύτως φυσιολογικό δεδομένου ότι η συντροφικότητα είχε ιδιαίτερη σημασία από τις πρώτες παιδικές μας ηλικίες όπου κύριος στόχος ήταν η βοήθεια του συνομηλίκου μας στο σχολείο η οποία επέφερε τη φιλία. Φυσικά αυτή η προσπάθεια δεν ήταν ποτέ μονόπλευρη πάντα και οι δύο βάζανε ένα λιθαράκι προκείμενου να μη γέρνει το κάστρο της φιλίας και εν τέλει καταρρεύσει. Οι κοινωνικές συναναστροφές είναι πολύ ωραίες και φυσικά επιφέρουν πολύ όμορφες εμπειρίες δεδομένου ότι δημιουργούνται φιλίες και οι άνθρωποι μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον.Μέσα όμως στο χάος αυτής της κοινωνίας ο άνθρωπος αλλάζει και κατά συνέπεια αλλάζει και η μορφή της σχέσης που είχε με τους άλλους πριν. Είναι το σχήμα του κύκλου το οποίο έκανε τη διαδρομή του και πλέον κλείνει έχοντας αποκομίσει αυτά που έπρεπε να αποκομιστούν από μια σχέση. Εννοείται πια κανένας από τους δύο δεν είναι το ίδιο άτομο γι'αυτό και ότι έγινε τελείωσε πια. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κατά τη διάρκεια τη ζωής μας θα γνωρίσουμε πολλά άτομα και θα πάρουμε αρκετά από αυτούς και ίσως... και τίποτα, αλλά πολλοί λίγοι θα χαρακτηριστούν ως φίλοι μας . Ναι, η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη αλλά, όταν πλέον παύει να βάζει ο ένας λίθους για να χτιστεί το κάστρο και βάζει μόνο ο άλλος όσες μονόπλευρες προσπάθειες και να γίνουν η επικοινωνία κάπου χάνεται. Και δεν είναι μόνο αυτό, όπως είχα αναφέρει σε πιο παλιό post για να είμαστε και οι ίδιοι καλά πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά και το καλύτερο είναι να διώξουν οτιδήποτε μας αναλώνει σαν ανθρώπους.Σκοπός μας σε αυτή τη ζωή είναι να εξελισσόμαστε και να πηγαίνουμε μπροστά, εξάλλου το λέει και η Δαρβινική θεωρία! Τέλος πάντων.. αυτά είχα να σας πω για σήμερα και για ακόμα μια φορά θα προσπαθήσω να γίνω πιο συνεπής στις υποχρεώσεις μου και απέναντι σε εσάς! (ελπίζω το post να μην μοιάζει με δημοσιευση στο pillowfights). Keep in touch !!!! Kisses Sissi xxxxxx |
Sissi LallouMember of the Daily Owl. You will find me studying at University of Crete. Dancing in Bailando Fuerte. Reading in libraries. Articles
November 2016
|